تقدّس و قدرت در دوره صفویه (جایگاه قدسی پادشاهان صفوی)

پادشاهان صفوی، از موقعیتی قدسی گونه برخوردار بودند. گفته می شد آن ها معصوم هستند و علم لدنی، اقبال خاص شاهی، توانایی انجام دادن معجزه و پیش گویی آینده را دارند. خانه شاه مقدس و محل بست بود. اشیایی که با شاه تماس داشتند، مقدس می شدند و قدرت شفابخشی داشتند. شاه به سبب برخورداری از چنین موقعیتی، به خودش اجازه می داد تا احکام شریعت را نادیده بگیرد و مرتکب منکرات شود. مردم از نفرین شاه می ترسیدند. دست زدن به فرمان های شاه و نقاشی چهره او ممنوع بود. چنین باورهایی، از اعتقادات غالیانه قزلباش ها و موقعیت شاه در نزد عامه مردم سرچشمه می گرفت. در این پژوهش عوامل، نتایج و نشانه های تقدس شاهان صفوی بررسی می گردد و با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و با اتکا بر منابع اصلی، اثبات می شود که شاهان صفوی از یک جایگاه قدسی گونه و متفاوت با اسلاف خود برخوردار بودند.